خداحافظی با دنیای گوشی هوشمند
مدت های زیادی بود که سعی میکردم با استفاده از روش های مختلف شیوه استفاده از گوشی ام رو مدیریت کنم. گوشی های هوشمندی که در ظاهر برای راحت کردن کارهای روزمره وسرعت بخشیدن به امور طراحی شده اند ولی اما در واقع جز اینکه وقت بیشتری رو هر روز باهاشون هدر بدیم و تمرکزمون رو بر روی کار ، درس و …. از دست بدیم خاصیت دیگری ندارند. توی آخرین سفرم با چند نفر آدم مدرن آشنا شدم که کلا بدون این گوشی های هوشمند زندگی میکردند و فقط یک موبایل ساده داشتند. جالب این بود که وقت بیشتری برای همه کارها داشتند و به اهدافشون خیلی راحت تر می رسیدند. مدت ها بود خودم هم دوست داشتم با اسمارت فون ها خداحافظی کنم به یک گوشی ساده مهاجرت کنم. اما همیشه وابستگی زیاد (اعتیاد) جلوی این رو می گرفت. تا اینکه دیروز با سوختن گوشیم تصمیم ام رو جدی کردم. اما خوب من یک طراح وب هستم و نیاز دارم که همیشه با مشتری هام در ارتباط باشم. علاوه بر اون شبکه های مجازی چی ؟ در ادامه سعی میکنم راهکارم رو برای خداحافظی با دنیای گوشی هوشمند بیشتر توضیح بدم.
برای خداحافظی با دنیای گوشی هوشمند ، گوشی ای که من انتخاب کردم نسل جدید نوکیا ۳۳۱۰ هست. حالا چرا این گوشی رو انتخاب کردم؟
- نوکیا ۳۳۱۰ باحاله ! آره ، علت اول به همین سادگی هست. نوکیا ۳۳۱۰ جدید ظاهر نوستالژیک ۳۳۱۰ قدیمی معروف رو داره و داشتن اون ممکنه شما رو جزو آدم های کول و باحال نشون بده. در روزگاری که همه اسمارت فون های بزرگتر و گرون تر خریداری میکنند چه بهتر که مثل همه نبود.
- باطری حیرت انگیز ! نوکیا ۳۳۱۰ میتونه نزدیک به یک ماه به صورت استندبای باطری داشته باشه. یعنی دیگه نیاز نیست یک پاور بانک رو همه جا به کول بکشم. این قابلیت برای من که سفر زیاد میرم و همیشه باید نگران باطری گوشیم باشم خیلی مهم هست.
- پشتیبانی از مموری کارت ! ممکنه براتون سوال بشه مموری کارت توی این گوشی به چه درد میخوره. با یک کارت ۳۲ گیگ تعداد بی نهایتی موزیک روی گوشیم ریختم که به راحتی میتونم با هدفون بلوتوث به آهنگ های دلخواهم موقع دوچرخه سواری و پیاده روی گوش بدم. در ضمن نگران باطری گوشی ام هم نباشم. ۳۳۱۰ موزیک پلیر قوی ای داره. اعتراف میکنم اگه دسترسی به سرویس پخش موسیقی مثل اسپاتیفای رو هم پشتیبانی میکرد واقعا فوق العاده می شد.
- پشتیبانی از دو سیم کارت ، هرچند این قابلیت فعلا برای من مهم نیست. اما در مواقعی که توی کوه و بیابون هستم داشتن دو سیم کارت از اپراتورهای مختلف شاید خیال آدم رو بیشتر راحت کنه.
حالا راهکارم برای جدا شدن از گوشی هوشمند بدون اینکه مشکلی برای امور روزمره ام داشته باشم چیه؟ اپلیکیشن های زیادی روی اسمارت فون ها هست که به اون ها وابسته شدیم. تلگرام ، واتس اپ ، اینستاگرام ، فیس بوک ، توییتر ، تیندر ، اسنپ و … . اول از همه این رو بگم که گوشی اندروید قدیمی ام که یک نکسوس ۵ هست رو هنوز نگه داشتم اما خاموش. جز مواقع خاص که در ادامه خواهم گفت از اون استفاده نخواهم کرد.
تلگرام و پیام رسان ها :
یکی از کاربردهای خیلی خوب و شاید در عین حال مضر نسل هوشمند گوشی ها نرم افزاری های پیغام رسان مثل تلگرام و واتس اپ هست. که علاوه بر ارسال متن و عکس و فیلم میتونید به رایگان با دوستان و فامیل صحبت کنید. خوب من شخصا ترجیح میدم از تلگرام روی کامپیوترم استفاده کنم. چرا ؟ چون میتونم به راحتی فقط زمان هایی که لازم دارم اجراش کنم و هر لحظه با پیغام های مختلف از گروه ها و کانال های مختلف تمرکزم رو از دست ندم. برای کار همیشه سعی کردم به مشتریانم بفهمونم که کلیه درخواست ها و فایل هاشون رو از طریق ایمیل ارسال کنند. چون به نظرم تلگرام محیط مناسبی برای این کار نیست. چرا؟ چون لابلای مسائل شخصی و … گم خواهد شد اما من ایمیل هام همیشه برام مثل یک لیست وظیفه است. وقتی ایمیلی تو اینباکس ام باشه برام معنی اش این هست که باید انجام بشه. اما تلگرام همچین خاصیتی رو ندارد. همچنین مشتری ای که برای من بین کارها شروع به ارسال درخواست های مختلف به صورت چت و یا حتی ارسال voice های طولانی بیهوده میکنه که جز اینکه سرعت و تمرکز کار من رو بگیره تاثیر دیگری نخواهد داشت.
پس سعی میکنم از تلگرام به صورت محدود روی کامپیوترم ، اون هم در اوقات فراغت استفاده کنم. خوب پس دوستامون و خانواده چی؟ اگه کارمون داشته باشند یا بخواهند چیزی برامون بفرستند؟ نگران نباشید ، اگه به اندازه کافی برای کسی مهم باشید همیشه باهاتون تماس میگیره. اگه باعث شد فراموش بشید و دیگه به یادتون نباشند بازهم بهتر که وقت با ارزش تون رو صرف روابط بیهوده نکردید. موضوعی که واقعا خود من هم باهاش مشکل دارم. مثلا تو مناسب هایی مثل عید همیشه مخالف ارسال فله ای تبریک برای ۲۰۰ نفر هستم حتی به تبریک های فله ای پاسخی هم نمیدم. به نظرم اگه کسی واقعا براتون مهم باشه براش وقت میگذارید و باهاش یک تماس میگیرید. مگه چند نفر آدم واقعا مهم دور و برمون هست. تجربه شخصی ام بهم این رو میگه هرچی سن بالاتر میره کیفیت دوستان جای کمیت دوستان رو بیشتر میگیره. موارد دیگه مثل عکس ها و گروه ها و کانال های دیگه رو هم میتونم خیلی راحت تو وقت های آزادم با تلگرام کامپیوترم چک کنم.
قابلیت خوب دیگه این نوع اپلیکیشن ها ، تماس صوتی و تصویری رایگان هست که برای دوستان و اقوام که در کشورهای دیگه هستند بسیار کاربردی و ارزان تر هست. خود من همیشه برای این ارتباط ها از اسکایپ یا مسنجر فیس بوک استفاده میکنم. که خوشبختانه این ها روی کامپیوتر بسیار بهتر و راحت تر در دسترس هستند. البته اون گوشی اندرویدی که بهش قبلا اشاره کردم ممکن هست بعضی مواقع برای زنگ زدن به بعضی دوستان استفاده بشه.
اینستاگرام و شبکه های اجتماعی :
خوشبختانه اینستاگرام ، فیس بوک ، توییتر ، تیندر و … همه از وب دسترسی های خیلی راحت تری دارند و در صورت نیاز به راحتی میتونم ازشون استفاده کنم و اینجوری اعتیاد و وابستگی کمتری بهشون داشته باشم. هر لحظه یک نوتیفیکیشن که فلانی فلان جا که تو هم لایک کردی کامنت گذاشت ، فلانی برای اولین بار استوری گذاشت ، لایو گذاشت ، کوفت گذاشت ، درد گذاشت و … نداشته باشم. در مورد اینستاگرام خیلی ها عقیده دارند که ما با فالو کردن فلان شخص و استوری هاش چیزهای جدید یاد میگیریم و از تجربه هاش استفاده میکنیم. بارها خودم هم سعی کردم مواردی رو از طریق استوری هام بنویسم. اما بستر استوری و کانال های تلگرام برای نشر دانش و … اصلا مناسب نیست. مطالب شما گم خواهد شد. آرشیوی در دسترس نیست. کسی که دنبال اون اطلاعات هست هیچ وقت نمیتونه از گوگل و … اونها رو پیدا کنه. کیفیت مطالب به شدت سطحی و عوام فریب خواهد بود. پس بهتره که بتونم کلا بیخیال استوری های بیهوده اینستاگرام بشم و اون وقت رو بیشتر صرف مطالعه و یادگرفتن چیزهای واقعی کنم و یا حتی اگه حوصله داشتم من هم با نوشتن مطلبی تو وبلاگ به بقیه کمک واقعی کنم. ویدیو ها و مطالب اینستاگرام فارسی که واقعا لجن زاری بیش نیست. تیکه هایی از سریال ها و فیلم های قدیمی ، ویدیو پلنگ های اینستاگرامی و هزاران ویدیو بی ارزش دیگر که جز تلف کردن وقت شما کاربردی نخواهد داشت. جایگزین درست اینها ویدیوهای خوبی هست که به راحتی میتونید توی یوتیوب بهشون دسترسی داشته باشید.
مسافرت و اسنپ و … :
واقعا باید اعتراف کنم گوشی هوشمند بهترین وسیله توی سفر هست. استفاده از قابلیت های یک نقشه آنلاین ، مسیریابی و … رو نمیشه با هیچ چیز دیگه ای جایگزین کرد. دسترسی به Google translator که بارها کمک شایانی برای حل مشکلات در سفر یا ارتباط با آدم های جدید بهم کرده. همچنین اپلیکیشن های تاکسی یاب مثل اسنپ و …. که حتی با وجود نسخه تحت وب عملا استفاده از اونها توی کوچه و خیابون نیاز به دسترسی به گوشی دارد. برای این موارد همون گوشی اندرویدی که قبلا هم گفتم در مواقع خاص روشن خواهد شد رو به یک سیم کارت جدید مجهز کردم که در این مواقع یاری رسان باشد. شاید واقعا نشه برای این مورد خداحافظی با دنیای گوشی هوشمند داشت.
در پایان امیدوارم بتونم تو این مسیر موفق باشم و بتونم بدون وابستگی به این گوشی های هوشمند تمرکز بیشتری بر روی اهدافم داشته باشم. نتیجه ، مشکلات و راه حل های این تصمیم بزرگ هم سعی میکنم بعد از مدتی دوباره در وبلاگم بنویسم. نظر شما چیست ؟ آیا شما هم بیش از اندازه به گوشی تون وابسته شدید؟
5 دیدگاه دربارهٔ «خداحافظی با دنیای گوشی هوشمند»
منم همین تصمیم رو دارم نه اینکه این گوشی ها و تکنولوژی فوایدی نداره اما زیانش بیشتر از فایدشه
سلام
درود بر شما باد
خیلی با حرکتت حال کردم
من هم همین مشکلات شما رو دارم
من اینستا و واتساپ رو به کلی حذف کردم و خب الان خیلی راحت هستم
و یه چیز خوبی که هست من متاهلم و هر جا هم مشکلی باشه گوشی خانمم هست که کارم رو راه میندازه
دمتون گرم واقعا لذت بردم از متنی که نوشتین .به نظرم زمان باارزش تر از اون چیزیه که با این چرت و پرت ها هدر داده بشه.
ممنون
خیلی هم عالی کلا گوشی های اندروید با اپلیکیشن های اجتماعیش یکار میکنه شما فکر میکنی همه خوشن و فقط شما خوش نیستی بلکه اینطور نیست همه عادت دارن فقط لحظه های خوبشونو نشون بدن،،،گوشی ساده آدمو از این داستانا و بخصوص گردن درد و سر درد راحت میکنه
ممنون از متن زیبا و کاربردیتون در دنیا و جامعه ما که همه گوشی هوشمند دارند داشتن گوشی ساده یعنی ارزش قاعل بودن برای زمان و دور بودن از خیلی مساعل و مشکلات.