ارمنستان گرجستان ترکیه

ایران

ارمنستان گرجستان ترکیه ، بالاخره تصمیم بر این شد عید امسال رو این بار زمینی بریم مسافرت به ارمنستان گرجستان ترکیه ، اون هم بدون ماشین ، حتی نه با اتوبوس و تاکسی بلکه از طریق هیچ هایکینگ و کوچ سورفینگ. البته فعلا تعدادمون سه نفر هست و شاید یک نفر دیگه هم بهمون ملحق بشه. هیچ هایکینگ و سورفینگ با این تعداد یک کم سخته اما امیدوارم بتونم تجربه اش کنیم. فعلا تجهیزات مورد نیاز شامل کوله پشتی و کفش و لباس مناسب رو خریدیم و منتظر عید هستیم. هدف مون این هست که از طریق مرز نوردوز بریم ارمنستان و سپس گرجستان و از ترکیه برگردیم ایران. این پست رو طی مسیر به مرور کامل می کنم و عکسهاش رو هم بعدا اضافه میکنم.

کل مسیری که میخواهیم بریم توی عکس هست و مسافتی که باید بریم و برگردیم مجموعا ۳۰۴۴ کیلومتر هست. اومدن نفر چهارم هم قطعی شد. تقریبا دیگه از hitchhike و Couch-surfing نا امید شدم. بلیط قطار به سمت تبریز رو گرفتیم. ۱ فروردین شبونه با قطار به سمت تبریز راه میفتیم. حدود ساعت هشت شب با قطار تهران تبریز از قزوین به سمت تبریز راه افتادیم. برای بار دومی هست که تجربه سفر با قطار رو تجربه میکنم. قطارمون هم جادار و راحت هست. بعد از رسیدن به تبریز با یک قطار دیگه و پرداخت فقط ٢۵٠٠ تومن رسیدیم جلفا. قطار توقف های زیادی داشت اما بالاخره رسیدیم. توی جلفا راننده های زیادی دوره مون کردن و قیمت های مختلفی برای نوردوز دادن اما توی جاده با یک ماشین تونستیم ٢۵ تومن طی کنیم تا به نوردوز برسونتمون. جاده مرزی جلفا به نوردوز در نوع خودش خیلی قشنگ بود. فاصله ای که کلا طی کردیم حدود ۶۵۰ کیلومتر بود.

ارمنستان

بعد از مرز و پرداخت ٣٠٠٠ درام جهت ویزا وارد خاک ارمنستان شدیم. طبق معمول راننده های زیادی دوره تون میکنند و انقدر شلوغ می کنند که اعصاب آدم رو بهم میریزند. طبق معممول هرجا ایرانی زیاد هست همه راننده های بعد مرز به شدت کاسب هستند و باید حسابی حواستون به قیمت هایی که میگن باشه. با پرداخت مبلغی حدود ۹۰ دلار قرار شد تا یروان یا همون ایروان بریم. من آدم سخت گیری نیستم و همیشه قسمت مثبت ماجرا رو نگاه میکنم اما جاده یروان از لحاظ کیفیت آسفالت خراب و مزخرف هست. فاصله مرز تا یروان ۳۷۰ کیلومتر هست. اما جاده به قدری خراب هست که حداقل ۷ ساعت زمان نیاز داشت. اما مسیر جاده زیبایی های خاص خودش رو داره و اگه برای رسیدن به مقصد عجله نداشته باشید میتونید از ترکیب جاده کوهستانی و جنگل و برف حسابی لذت ببرید.

خوب بالاخره بعد از یک مسیر طولانی و خسته کننده رسیدیم به یروان. توی شهر یروان تا دلتون بخواد ایرانی و خدمات ایرانی هست. حتی میتونید خیلی جاها با استفاده از کارت شتابتون از صرافی ها پول بگیرید. شهر یروان در کل چیز خاصی نداره. حتی چند جای دیدنی هم که داره خیلی تاریخی نیست. اما غذا و نوشیدنی حسابی ارزون هست. اما جاهای دیدنی زیادی رو توی شهر پیدا نمیکنید. شاید بشه توی یک روز همه دیدنی هاش رو دید. توی شهر باید حسابی حواستون جمع باشه. مخصوصا کسانی که ایرانی حرف می زنند قطعا قیمت های خیلی گرون تری برای شما در نظر دارند. خلاصه نزنه بالا بعدا پشیمون بشین ! توی شهر مردم خیلی انگلیسی بلد نیستند. ارمنی و فارسی و بعد از اون روسی بیشترین زبونی هست که صحبت میشه. ما ۲-۳ روزی ایروان بودیم که برای شهری مثل یروان زیاد بود.

هزار پله یکی از جاهای دیدنی ایروان هست که میتونید از اون بالا کل شهر رو ببینید. نگران هزار پله اش نباشید. کنارش توی ساختمون پله برقی هست. فقط بدرد این میخوره که یک نگاه کلی به شهر بندازید.

گرجستان

ماشین های زیادی حاضرند با ۱۲۰ دلار شما رو از یروان تا تفلیس ببرند. اما کافیه برید به ترمینال شهر از اونجا رقم های خیلی بهتری میتونید پیدا کنید. ما با حدود ۵۰ دلار یک ماشین برای تفلیس گرفتیم. جاده به سمت تفلیس واقعا خوب هست و مخصوصا بعد از مرز گرجستان مناظر خیره کننده و جشم نوازی در مسیرتون هست. فاصله بین دوشهر ۲۸۵ کیلومتر هست و حدود ۴-۵ ساعت راه هست. در مسیر از کنار دریاچه سوان میتونید رد بشید و در قسمتی از مسیر کنار مرز آذربایجان هم قرار میگیرید و میتونید چشم اندازی به طبیعت سه کشور در کنار هم داشته باشید.

خوب رسیدیم به تفلیس یا Tbilisi. شهری قدیمی با کلی تاریخ. بخشی از شهر که به Old Tbilisi معروف هست واقعا دیدنی هست. ساختمون ها و کوچه ها سرشار از معماری های دوست داشتنی و پرحس هست. آدم میتونه ساعت ها توی کوچه پس کوچه های Old Tbilisi قدم بزنه و گم بشه و از دیدن همه چی لذت ببره. توی تفلیس همه چی ارزون هست. مخصوصا غذا و نوشیدنی به قدری ارزون هست که به راحتی میتونید هر رستورانی رو که دیدید واردش بشید. ولی باز یک تجربه کلی که توی شهرهای غریب هرجایی که وارد می شید حتما اول قیمت هاش رو چک کنید که بعدا موقع صورتحساب انگ دزد بودن بهشون نزنید ! چون توی سفر ایرانی های زیادی رو دیدم که بدون اطلاع و پرسش (مخصوصا وارد نایت کلاب ها) می شدند و موقع خروج نقره داغ شده بودند !

توی شهر مناظر دیدنی و جاذبه های تاریخی زیادی هست. خوشبختانه همه این ها اکثرا مجانی یا نزدیک به مجانی هستند. تله کابین های شهر رو میتونید با پرداخت ۱ لاری (حدود نیم دلار) سوار بشید و به بالای کوه های شهر برید و مناظر دیدنی شهر رو ببینید. وجود طبیعت جذاب چسبیده به شهر یکی از جاذبه های دوست داشتنی شهر تفلیس بود.

اگه مثل من آدم شیکمویی هستید تفلیس براتون بهشته. رستوران های متنوع ، غذاهای خیلی خوشمزه و ارزون تو سرتاسر تفلیس پیدا میشه. غذاهای محلی خودشون ، غذاهای خارجی و حتی رستوران ایرانی هم میتونید به راحتی پیدا کنید. اما خوب سعی کنید رستوران ایرانی رو همین ایران امتحان کنید و توی پول و وقتتون صرفه جویی کنید. توی تفلیس یک مرکز خرید نو و بزرگ به اسم east point هست که توصیه میکنم یک سر بهش بزنید. سینمای IMAX خیلی خوبی هم داشت.

کوه ها و دشت های اطراف تفلیس خیلی دیدنی هست و میشه مدت های زیادی توی روستاهاشون گشت و گذار کرد.

توی تفلیس برای اینکه بریم پیست اسکی Gudauri یک روز ماشین اجاره کردم.  فاصله پیست تا شهر ۹۰ کیلومتر هست و مسیرش واقعا دیدنی و لذت بخش هست. جاده کوهستانی و سرسبز در کنار رود که قشنگ یادتون میره چقدر از مسیر مونده. رانندگی توی این جاده یکی از بهترین تجربه های سفر بود. فقط بعضی جاها باز یک کم آسفالت مشکل داره اما نه در حد جاده یروان. توی مسیر برگشت کلیساهای سنگی قدیمی زیادی هست که میتونید بهشون سر بزنید و ببینید. در کل کلیساهای چیز زیادی برای دیدن ندارند اما به علت معماری متفاوتشون عکس های قشنگی میشه انداخت.

در کنار کلیساهای بیرون شهر اکثرا دستفروش هایی هستند که سوغانی های گرجستان رو می فروشند. در کنار جاده و کلیساها هم شرابهای دست ساز محلی با قیمت های خیلی ارزونی به فروش می رسه که اگه اهلش هستید بد نیست یک نگاه بهش بندازید.

شهر تفلیس و اطرافش رو میشه در کل برایش یک هفته هم وقت گذاشت و براتون تکراری نشه. اما فکر کنم بعد از یک هفته کم کم دیگه چیز جدیدی برای دیدن نداشته باشه و بهتر باشه مثل ما به سمت باتومی راه بیفتید.

از داخل ترمینال می تونید با ون و مینی بوس به راحتی به باتومی برید. قطار هم هست. اما ما با کرایه یک تاکسی تا باتومی رفتیم. جاده تفلیس به باتومی شبیه جاده های شمال خودمون هست و قسمتی از مسیر هم کنار ساحل دریای سیاه هست. فاصله تفلیس تا باتومی ۳۷۵ کیلومتر هست و حدود ۵ و نیم ساعت این مسیر طول کشید.

باتومی شهر کوچک ساحلی هست که کل رونق اش توی فصل های گرم هست. توی شهر پر از کازینو و دیسکو هست و با توجه به نزدیک بودن به ترکیه پاتوق شماره ۱ قماربازهای ترکیه ای هست. قسمت خوب شهر به قدری کوچک هست که توی چند ساعت پیاده روی می تونید کل شهر رو ببینید. قیمت ها توی این شهر هم دقیقا مثل تفلیس ارزون و خوب هست.

ساحل دریای سیاه واقعا دیدنی و زیبا هست. آسمون آبی و دریای تمیز ترکیب خیلی قشنگی رو رقم زده. نکته ای که خیلی جالب بود فرهنگ بالای مردم در تمیز نگه داشتن ساحلشون بود. طوری که حتی نمیتونستی یک آشغال در سرتاسر ساحل پیدا کنی. امیدوارم فرهنگ ما ایرانی ها هم در این زمینه بهتر بشه و قدر منابع طبیعی مون رو بیشتر بدونیم.

سرتاسر ساحل باتومی پر از المان ها و مجسمه های جذاب و دیدنی بود. وجود گل های قشنگ و درخت های متنوع هم منظره های چشم نوازی رو رقم می زد.

کشتی ها و قایق های زیادی توی باتومی هست. اگه بخواهید میتونید خیلی راحت با یک فری توربوجت به سوچی توی روسیه هم برید.

توی شهر باتومی بار و رستوران های زیادی هست. خیلی هاشون قلیون هم دارند. اگه دنبال یک قلیون خوب هستید BK رو بهتون توصیه میکنم. آدرسش اش رو توی لوکیشن عکس میتونید پیدا کنید.

اگه اهل کازینو یا دریا رفتن نباشید باتومی جز ۱-۲ روز چیز جدیدی براتون نخواهد داشت. اما توی فصل شنا میشه یک هفته هم از ساحل زیبا اش لذت برد. ما هم بیشتر از ۲ روز باتومی نبودیم و به سمت ترکیه راه افتادیم.

ترکیه

از باتومی میتونید خیلی راحت و سریع تا مرز ترکیه برید و وارد ترکیه بشید. ما بعد از اینکه وارد ترکیه شدیم دوباره با قیمت های بالای تاکسی و هزینه های بالاتر ترکیه نسبت به گرجستان مواجه شدیم. از شهر مرزی اوپا به سمت ارزروم راه افتادیم. قسمت شرقی ترکیه تقریبا هیچی نداره و جز دهات و شهرهای کوچک هیچی برای دیدن نیست. فاصله باتومی تا ارزروم ۲۶۲ کیلومتر هست.

تنها قسمت خوب و دیدنی شرق ترکیه پیست اسکی Palandoken چسبیده به شهر ارزروم هست. هتل های خوب و پیست ارزون و خوب لذت اسکی رو برامون به همراه داشت. اگه توی مسیرتون هست و اهل اسکی هستید حتما یک شب رو باید اینجا وقت بگذرونید. چون سایر قسمت های ترکیه دیگه چیزی برای دیدن نداره. بعد از اسکی و استراحت به سمت مرز بازرگان راه افتادیم و وارد ایران شدیم. فاصله ارزروم تا مرز بازرگان حدود ۳۰۰ کلیومتر هست و از بازرگان هم باز ۶۰۰-۷۰۰ کیلومتر تا خونه راه داشتیم.

عکسهای این پست رو سعی کردم از روی اینستاگرام ام بزارم چون اینجوری سایتهای ایرانی کمتر میتونند بدون ذکر منبع کپی کنند. چندتا عکس بیشتر هم از خودم گذاشتم 🙂 چون نمیدونم در آینده دسترسی به اینستاگرام چطوری خواهد بود عکسهای اینستاگرام و عکسهای بیشتری رو در ادامه مطلب تو گالری خود وبلاگم میزارم. این هم خلاصه ای از سفر ما به ارمنستان گرجستان ترکیه . اگر شما هم تجربه مشابه ای دارید با من از طریق کامنت در جریان بگذارید.